بازگشت به گمنامی؛ یاد شهید مرتضی قاسملو در ۳۸ سال سکوت
“آی نَنَه… نَنَه مرتضی” / عیادت مادری که 38 سال چشم انتظار پیکر پسر است
مادری که بعد از 38 سال هنوز در انتظار بازگشت پیکر فرزندش است؛ هویت مرتضی قاسملو در کنار نام شهیدش گم شده است.

بازگشت به گمنامی؛ یاد شهید مرتضی قاسملو در ۳۸ سال سکوت
مادری که بعد از 38 سال هنوز در انتظار بازگشت پیکر فرزندش است؛ هویت مرتضی قاسملو در کنار نام شهیدش گم شده است.
به گزارش آشکار، مادری با چشمهای خسته و لبهای بسته، پس از 38 سال همچنان در انتظار پیکر فرزندش است. این مادر، صدا میزند “آی نَنَه… نَنَه مرتضی”. اما گویی در تاریخ این سرزمین، بسیاری از شهدای بزرگ در گمنامی زندگی کرده و اکنون نیز فراموش شدهاند.
شهدای بسیاری در تاریخ انقلاب اسلامی ایران هستند که در جنگ تحمیلی جان خود را فدای وطن کردند. بسیاری از این شهدای گمنام امروز، نام و یادشان در دل خانوادهها و ملت ایران هنوز زنده است. اما برخی دیگر، مانند مرتضی قاسملو، در گمنامی نه تنها نامی از آنها در تاریخ ماندگار نیست، بلکه حتی پیکرشان نیز در خاک ایران در انتظار است.
پدر و مادر این شهید، دیگر در کنار او نیستند، اما خاطراتشان در دلها حک شده است. مادر مرتضی در وضعیت بیماری و ضعف جسمانی شدید، هر روز چشم به در میدوزد و در دلش به یاد پسرش میاندیشد. امروز، سردار پوردستان رئیس مرکز مطالعات و تحقیقات راهبردی ارتش و جمعی از مسئولین به دیدار مادر این شهید رفتهاند، تا خاطره مرتضی را زنده نگه دارند.
مرتضی قاسملو، فرمانده گروهان ارتش، در 24 دیماه 1365 در عملیات جنگی در سومار به شهادت رسید. بعد از این سالها، پیکر او هیچگاه بازنگشت. هرچند که اطلاعات اندکی از او در اینترنت موجود است، اما به طرز عجیبی این شهید در لابهلای تاریخ گم شده است. تنها چند خط زندگینامه بیکیفیت و تصویری کوچک از مزارش در فضای مجازی قابل یافتن است.
اینکه یک شهید از جنس مرتضی، نام و نشان داشته باشد و در عین حال گمنام باشد، حقیقتاً از گمنامی خطرناکتر است. بیصدایی و فراموشی در تاریخ که خود باعث گم شدن روایتهای زنده زندگی این شهدای بزرگ میشود.
پدر مرتضی قاسملو، نصرتالله، پیش از آنکه امروز این روزها را ببیند، از دنیا رفته است. اما همچنان در دل مادر مرتضی که بیش از سه دهه از فراق پسرش رنج میبرد، او همیشه زنده است. امروز، با چشمهایی خسته و سخنانی تلخ از فرزندش، “آی نَنَه… نَنَه مرتضی” را میگوید. این جملات دردناک، نشان از گمنامی در دنیای امروز دارد.
مادر شهید مرتضی قاسملو در حالیکه 38 سال از شهادت او میگذرد، همچنان در انتظار پیکر پسرش است؛ از گمنامی شهیدان تا نبود روایتهای واقعی.
این گزارش نه تنها نگاهی به وضعیت یک مادر از دل تاریخ، بلکه یادآوری از این است که در دنیای امروز، روایتهای مهم از تاریخ ایران هنوز در گمنامی به سر میبرند. نسل جوان امروز در مورد شهدای بزرگ این سرزمین که جان خود را فدای آزادی و استقلال کشور کردند، کم میداند و یا اطلاعات کمارزش و ناقصی از آنها در دست دارد. با گذشت سالها، بعضی از این شهدا حتی از زندگی و وجود خود در تاریخ ایران محو میشوند.
مرتضی قاسملو، که به عنوان سرباز ارتش ایران در دفاع از وطن در سومار به شهادت رسید، در این 38 سال هیچگاه به آرامش نرسید. مادرش همچنان برای او اشک میریزد و دعا میکند. از آنجایی که پیکر او در جنگ به دست نیروهای عراقی افتاد و هیچگاه بازنگشت، او همواره در زمره شهدای گمنام محسوب میشود.
در طول این سالها، چه گرهها که از دل خانواده شهید مرتضی قاسملو باز نشده و چه عذابهایی که این مادر بزرگوار تحمل کرده است. حال که مادر مرتضی در شرایط بد جسمانی و ذهنی به سر میبرد، جای سوال است که آیا مسئولان باید هرچه زودتر برنامههایی برای برگزاری یادمانها و یادآوری نام این شهید در تاریخ ایران ترتیب دهند؟
در نهایت باید پذیرفت که این گزارش گواهی بر اهمیت پاسداشت هویت شهدای ایران است. نسل جوان و حتی بسیاری از نسلهای قبلتر باید بدانند که شهدای انقلاب اسلامی نه تنها جان خود را فدای میهن کردند، بلکه در گمنامیشان به نوعی در تاریخ فراموش شدهاند. وظیفه امروز ما، حفظ و احیای یاد این شهیدان و انتقال آن به نسلهای آینده است تا این گمنامیها تکرار نشوند.
انتهای پیام/