پروانه اعتمادی؛ پرواز ابدی نقاش طبیعت بیجان
پروانه اعتمادی، نقاش تجربهگرای ایرانی و همسر رویین پاکباز، در ۷۸سالگی درگذشت. آثار ماندگار او در موزههای معتبر جهان همچنان الهامبخش هستند.
پروانه اعتمادی، نقاش تجربهگرای ایرانی و همسر رویین پاکباز، در ۷۸سالگی درگذشت. آثار ماندگار او در موزههای معتبر جهان همچنان الهامبخش هستند.
به گزارش آشکار؛ پروانه اعتمادی، نقاش برجسته و هنرمند تجربهگرای ایرانی، در ۷۸سالگی دار فانی را وداع گفت. این چهره تأثیرگذار، که همسر رویین پاکباز – منتقد و مورخ هنر – بود، نقش مهمی در جریانسازی هنر مدرن ایران ایفا کرد.
به گزارش بنیاد پروانه اعتمادی، این هنرمند سرشناس امروز، اول فروردین ۱۴۰۴، در ۷۸سالگی چشم از جهان فرو بست. او از برجستهترین چهرههای نقاشی ایران به شمار میرفت که با سبک خاص و نگاه منحصربهفردش به طبیعت بیجان، توانست نام خود را در تاریخ هنر معاصر ثبت کند.
اثر جاودان در تاریخ هنر ایران
پروانه اعتمادی، با نقاشیهای طبیعت بیجان و تکنیکهای خلاقانه، جایگاه ویژهای در هنر معاصر ایران داشت.
آثار پروانه اعتمادی در موزههای معتبری همچون موزه هنرهای معاصر تهران و مرکز ژرژ پمپیدو پاریس نگهداری میشوند؛ گواهی بر جایگاه بینالمللی این بانوی هنرمند که توانست فراتر از مرزهای ایران بدرخشد.
اعتمادی در سال ۱۳۲۶ در بیرجند متولد شد و از همان جوانی به تجربهگرایی در هنر روی آورد. او شاگرد مستقیم بهمن محصص بود و در مسیر هنری خود، چهار دوره متمایز را تجربه کرد:
– نقاشیهای رنگروغن و سیمانی که در دهه ۵۰ او را به شهرت رساند.
– پاستل و مدادرنگی که در دهههای ۶۰ و ۷۰ بخش مهمی از آثارش را تشکیل میدادند.
– کلاژ که در اواخر دوران فعالیتش به آن گرایش پیدا کرد.
اعتمادی بیش از هر چیز با نقاشیهای طبیعت بیجان خود شناخته میشود؛ اما آنچه آثار او را خاص میکند، سادگی شاعرانه و توجه به اشیای روزمره است. در نگاه او، زیبایی نهتنها در اشیای فاخر، بلکه در چیزهایی مانند بطریها، گلدانها و پیتهای حلبی نیز یافت میشد. این ویژگی، امضای هنری او را شکل میداد.
از سیمان تا مدادرنگی؛ یک عمر تجربهگرایی
این هنرمند چهار دوره کاری شاخص را طی کرد و تکنیکهای متنوعی از رنگروغن تا کلاژ را در آثارش به کار گرفت.
در سال ۱۳۹۸، بهمن کیارستمی مستندی با نام «پروانه» درباره او ساخت که نگاهی عمیق به زندگی، هنر و نگاه او به تاریخ معاصر ایران داشت. جالب آنکه نام این هنرمند در انتهای فیلم، کنار نام کارگردان درج شد؛ نشانی از حضور فعال و تأثیرگذار او در روند ساخت فیلم، که خود نمیخواست صرفاً سوژهای برای یک مستند زندگینامهای باشد.
پروانه اعتمادی با آثار و سبک منحصربهفردش، تأثیری ماندگار بر هنر معاصر ایران گذاشت. او هنرمندی بود که فراتر از زمانه خود حرکت کرد و حالا با وداعش، نام و آثارش همچنان الهامبخش هنرمندان نسلهای آینده خواهد بود.
انتهای پیام/