به گزارش آشکار، در حالی که واشنگتن برای مذاکره آماده می‌شود، جدالی پنهان میان حامیان دیپلماسی و حامیان جنگ در اطراف ترامپ بالا گرفته است. (اختلافات تیم ترامپ درباره مذاکرات ایران)

شکاف در رأس قدرت

آیا تیم ترامپ از داخل فروپاشیده؟

درست در آستانه برگزاری یکی از حساس‌ترین نشست‌های مذاکراتی با ایران، گزارش‌ها از واشنگتن حاکی از آن است که اختلافات جدی میان اعضای کلیدی تیم امنیت ملی ترامپ، مسیر مذاکرات را با ابهام مواجه کرده است. رسانه آکسیوس در گزارشی اختصاصی از “دو اردوگاه در نبرد برای تعیین سرنوشت سیاست آمریکا در قبال ایران” پرده برداشت.

اردوگاه نخست: صدای عقل در میان غوغا

هواداران مذاکره؛ منافع آمریکا را در ثبات می‌بینند

چهره‌هایی نظیر استیو ویتکاف (نماینده ویژه ترامپ)، پیت هگست (وزیر دفاع) و تاکر کارلسون (مفسر سیاسی نزدیک به ترامپ) معتقدند دیپلماسی، نه‌تنها ممکن بلکه ضروری است.
به باور آن‌ها، حمله نظامی می‌تواند جان نیروهای آمریکایی را به خطر بیندازد و قیمت نفت را به‌طرز چشمگیری افزایش دهد؛ آسیبی که اقتصاد حساس آمریکا در سال انتخاباتی تاب تحملش را ندارد.

اردوگاه دوم: مشوقان رویارویی مستقیم

آیا تندروها بر طبل جنگ می‌کوبند؟

در سوی دیگر، افرادی چون مایک والتز، مارکو روبیو، لیندسی گراهام و تام کاتن، با تأکید بر “موقعیت ضعیف ایران”، پیشنهاد “اقدام قاطع، یا حتی حمایت از حمله اسرائیل” را مطرح می‌کنند.
این گروه، هرگونه انعطاف را امتیازدهی به دشمن می‌دانند و با نگاه نظامی‌محور، به‌دنبال بازسازی قدرت بازدارندگی آمریکا هستند.

تهران؛ آرام در میانه طوفان

مذاکره فقط در اتاق مذاکره

در برابر طوفان‌ رسانه‌ای ایالات متحده، ایران سکوتی هدفمند اختیار کرده. عباس عراقچی با یک جمله جریان خبری را مهار کرد:

“ما فقط در اتاق مذاکره، مذاکره می‌کنیم.”

این موضع، نشانه بلوغ راهبردی ایران در بازی دیپلماسی مدرن است؛ جایی که تصمیمات، نه در رسانه‌ها بلکه در میدان واقعی سیاست گرفته می‌شود.

از اختلاف تا بحران مشروعیت

وقتی خودِ مذاکره‌کننده، مذاکره را تهدید می‌کند

اکنون پرسش اینجاست: آیا طرفی که در داخل خود دچار چنددستگی و نبرد ایدئولوژیک است، می‌تواند شریک قابل اعتمادی باشد؟
تجربه برجام نشان داد که آمریکا دو چهره دارد: امضاکننده‌ای در ژنو، و لغوکننده‌ای در واشنگتن.

تحلیل فراتر از متن

سیاست واقعی، نه در بیانیه‌ها، بلکه در تضادها نهفته است

درحالی‌که ترامپ تاکنون به‌ظاهر از دیپلماسی حمایت کرده، این سؤال باقی است:

آیا اراده‌ی او توان مقابله با فشار تندروها را دارد؟ یا توافق با ایران، قربانی رقابت‌های جناحی داخلی خواهد شد؟

برای ایران، مهم‌ترین اصل، حفظ عزت، امنیت و منافع ملی است. دیپلماسی، آری – اما نه هر دیپلماسی؛ بلکه دیپلماسی مقاوم.

انتهای پیام/