به گزارش آشکار، از کاپیتولاسیون تا تقابل: وقتی تولد ترامپ با موشک‌های ایران جشن گرفته شد.
📝 مصطفی هدایی در یادداشتی نوشت: در روز تولد ترامپ، ایران به اسرائیل ضربه زد؛ بازخوانی تاریخی از تولد یزید، کاپیتولاسیون، و امروز که صفحه معادلات جهانی دوباره برگشت.
زمانی امام خمینی (ره) در ۴ آبان‌ماه، روز تولد شاه، جمله‌ای ماندگار را بر زبان راند: «امروز روز تولد شاه است، روز تولد یزید هم هست!» جمله‌ای که نه فقط طعنه‌ای به مناسبت تقویمی تولد محمدرضا پهلوی بود، بلکه هشداری به آینده‌ای بود که تاریخ را نه با شناسنامه فرد، که با آثار و نتایج اقداماتش داوری می‌کند.
حالا سال‌ها گذشته و دنیا در حالی تولد دونالد ترامپ را تماشا می‌کند که نه شیرینی و کیک تولدش، بلکه تماس ولادیمیر پوتین و جنگ‌های خاورمیانه، تیتر خبرها را پر کرده است.
در روز تولد ترامپ، نه اسرائیل تبریک گفت و نه ایران سکوت کرد؛ پاسخ تهران به جنایات اخیر، موشک بود، نه پیام.
وقتی دو ابرقدرت برای ایران تصمیم گرفتند
تاریخ می‌گوید بار اول نیست که نام ایران سر میز دیگران شنیده می‌شود. در ۱۹۰۷، وقتی روسیه تزاری و بریتانیا در سن پترزبورگ ایران را سه تکه کردند، هیچ ایرانی‌ای سر آن میز نبود. شمال، حوزه نفوذ روس شد؛ جنوب، منطقه استراتژیک بریتانیا برای حفاظت از هند؛ و کویر مرکزی، منطقه‌ای خنثی که تنها نام ایران را یدک می‌کشید.
و جالب‌تر آن‌که در ۱۹۱۵ حتی آن منطقه خنثی هم به دو کشور تقسیم شد. استعمار، همیشه با لبخند و توافق بر سر سفره دیگران آغاز می‌شود؛ امروز هم تماس پوتین با ترامپ و گفت‌وگو درباره ایران، طعمی آشنا دارد.
کاپیتولاسیون، تولد شاه، و بیداری ملت
در مهر ۱۳۴۳، مجلس ایران قانونی را تصویب کرد که به آمریکایی‌ها مصونیت قضایی کامل در ایران می‌داد: قانون کاپیتولاسیون. این قانون در سکوت تصویب شد، اما سخنرانی آتشین امام در ۴ آبان ـ روز تولد شاه ـ پرده از ننگی تاریخی برداشت. آنجا که گفت:
«به اینجا رسید که از شاه بدتر، از آمریکا بدتر، تصویب کردند که مستشاران نظامی آمریکا با خانواده‌هایشان آزادند هر جنایتی بکنند!»
امروز، هم در تقویم تولد ترامپ را داریم، هم تنش‌های بی‌سابقه میان ایران و اسرائیل را. آیا تاریخ دوباره در حال تکرار است؟ با این تفاوت که این بار، ایران در موضع قربانی نیست.
بازی بزرگ، اما این بار با بازیگر جدید
ترامپ می‌گوید: پوتین در تولدم زنگ زد و درباره ایران صحبت کرد. یک ساعت. نه درباره روسیه و اوکراین، بلکه درباره ایران و اسرائیل.
در ظاهر شاید یک تبریک باشد؛ اما در واقع بازسازی نسخه‌ای دیگر از همان نقشه ۱۹۰۷ است. همان جلسه‌هایی که بدون ایران، درباره ایران تصمیم می‌گیرند.
اما تفاوت امروزی در قدرت بازدارندگی ایران است؛ کشوری که دیگر فقط موضوع بحث نیست، بلکه بخشی از معادله قدرت جهانی است.
موشک، پاسخ یک قرن تحقیر
جمهوری اسلامی امروز در میانه بزرگ‌ترین تقابل‌ها، نقشه منطقه را با قدرت نظامی و سیاسی بازتعریف می‌کند. دیگر از “منطقه بی‌طرف” خبری نیست. حالا نه پوتین و نه ترامپ نمی‌توانند بدون محاسبه واکنش تهران، تصمیمی برای منطقه بگیرند.
پاسخ امروز ایران به ۱۱۰ سال بازی در غیابش، یک سیلی تاریخی بود؛ در روز تولد ترامپ، اسرائیل لرزید.
انتهای پیام/
